Najsłynniejsze źródłla

Amandka

Jest pierwszym zadbanym źródłem dla potrzeb uzdrowiska. Jego pierwotna nazwa brzmiała Bąbelkowy (Bublavý), ponieważ swym głośnym bąbelkowaniem tryskał  na powierzchni  pólnocnego zbocza "Malé Kamenné". Pod koniec 18. stulecia  była nazwa zmieniona na Amandka, nazwa pochodzi od męskiego imiona członka rodziny Serenyiów, Amanda.

Vincentka

Jest  najłynniejszym źródłem uzdrowiska, jego pierwotna nazwa była Główny(Hlavní). To zawdzięcza prawdopodobnie temu, że jest jedynym miejscowym źródłem, które się napełnia i rozwozi  po całej republice. Źródło wytryska za kolumnadą, pod zboczem "Velké Kamenné", a jest skupiane do ośmiometrowej  studni wprost w luhaczowickim piaskowcu. Był znany od dawna a już w 17. stuleciu pisało się o nim jako o Głównym źródle (Hlavním pramenu). V roku 1879 był obmurowany a zastrzeszony, później był nad nim wybudowany pawilon w kształcie kapliczki, na ścianie której był napis "nemocnému k útěše, zdravému k potěše". Pod koniec  18. stulecia źródło otrzymało nazwę Vincentka. V połowie 19. wieku był do pawilonu dobudowany dalszy budynek, v którym butelki się napełnia i budynek służy jako magazyn. Źródło było wielokrotnie przebudowywane. (v latach 1907, 1927-1928, 1930-1935), czasami ze zmiennym efektem. Przy budowli nowej kolumnady była wybudowana monumentalna hala Vincentki, dokąd była woda źródła przyprowadzona do efektownej fontanny do pulpitu. Woda ze źródła używa się podczas procedur leczniczych, większa część pełni się jednak do butelek. Ma podwyższoną zawartość kwasu metaboriowego oraz  jonów fluoru a baria. Vydolność źródżła jest 13 l/min.

Ottovka

Jest trzecim najsłynniejszym źródłem. W roku1929 byl niedaleko jego prawdziwego wytrysku wybudowany pawilon, który stał się podstawą dla symbolu  graficznego luhaczowickiego uzdrowiska. Źródło wytryska ze szczeliny piaskowca na prawym brzegu "Horní Olšavy". Woda ze źródła ciekła pierwotnie swobodnie, dopiero w roku 1905 była woda przechwycona w  kamiennym sklepení. Do dalszej przebudowy doszło w latach  1929 a 1939, kiedy była wybudowana klenutá kamienna jaskinia zamknięta zaktratowaną bramą . Od roku 1937 vytryska Ottovka stale w małej odtokowej fontannie nad kortami tenisowymi kurty a jest dostępna szerokiel publiczniści bez ograniczenia. Pacientom woda podaje się do terapii leczniczej przy wytokowej ladzie w okrągłym  pawilonie. Ma podwyższoną  zawartość jódu, żeleza, kwasu metaborowego i niektórych pierwiastków stopových. Jej przeciętna wydajność jest 3 l/min.

Aloiska

Należy do najstarszych źródeł v parku nad Bíałą dzielnicą. Było znane już w roku 1770, do procedur pitnych ,do leczenia zaczęto wodę ze źródła używać aż w dwudziestych latach 19. stolecia. Pierwotna nazwa źródła była Leśne źródło lub Źródło w Górze. W roku 1830 był wokół źródła wybudowany drewniyny pawilon a źródło uzyskało obecną nazwę, Aloiska. W roku  1904 musiało być przeprowadzone "znowuuchwycenie" źródła . Wodę mineralną z tego źródła przezu kilka lat pito z butelek. Z powodu znacznej obniżki wydajności źródła było w latach 1929 – 1930 źródło zlikwidoewana a zachycone znowu. W 70 latach ubiegłego stulecia była naplanowana budowa dużego pawilonu z kolumnadą, ta ale nie została zrealizowana. Aloiska wykorzystuje się do procedur pitnych, ma zwiększoną ilość jódu, żeleza, kwasu metaboriowego i niektórych pierwiastków stopowych. Przeciętna wydajność źródła jest 3 l/min.

Žródło Dr. Šťastného

Był nazwany  po luhaczowickim rodakowi, lekarzu  Františku Šťastném. Vytryska w pobliżu uzdrowiskowego teatru. Początkiem  2. stulecia była tutaj wykopana studnia Janowka a pod koniec roku 1929 była w jej dnie przeprowadzona próba wiertnicza, podczas której wytryskł ogromny prąd wody, tryskający do wysokości 20 metrů. Ten gejzyr stał się sensacją w skali europejskiej i od niej wywodzi się pierwotna nazwa źródła, Gejzyr. Wkrótce okazało się, że gejzyry wody obniżają poziom i wydajność innych źródeł, dlatego przeprowadzono regulację wytoku źródła.Na regulację źródła miały duży wpływ gazy źródlanne, które powodowały powtarzające się erupcje źródła. Po ostatnim wybuchu było w roku 1963 źródło zamknięte. Powtórnie nawiertany był w roku 1967 a od tej pory jego woda orzeźwia gości uzdrowiska. Woda zawiera większe ilości kwasu metaboriowego, fluoru, jodu, lithia oraz baria. Jego wytrysk jest regulowany tak, żeby wyciekało 5 l/min.

Elektra I 

Jest źródłem o największej koncentracji. Wytryskało pierwotnie u źródeł Horní Olšavy, w miejsach gdzie znajdowała sie elektrownia. V latach 1908 – 1910 zostało źródło wykopane i obmurowane, definitywna przebudowa przebiegła w latach 1938 – 1939. Przy kopaniu studni  były w głębokości  9 m odnalezione szczątki kości zwierząt, rogi, dutý pień oraz resztki po ognisku. Wiek oszacowali archeologowie na 30 000 lat. V latach 1934 – 1937 służyło źródło do procedur leczniczych. Dla wysokiej zawartości surowców z wody produkowała się sól, która sprzedawała się w drogieriach i służyła do przygotowań inhalacji domowych. W czasach obecnych woda z tego źródła wykorzystuje do inhalacji o kąpieli węglowych . Ma podwyższoną zawartość kwasu netaboriowego, jodu a lithia, przeciętna wydajność źródła jest 14 l/min. Bliźniakiem źródła jest Elektra II z wydajnością 15 – 20 l/min. Dotychczas nie ma wykorzystania, ale woda jest idealna do kąpieli węglowodanowych.